Između Trebinja i Mostara, na obodu pitomog ljubinjskog polja, nalazi se istoimena opština Ljubinje. Ističe se prije svega po dobrim i vrijednim ljudima – Hercegovcima, koji, sve što rade, to postignu vlastitim rukama, upornošću i snagom utkanom u dovitljivost.
Prvi put, u pisanim izvorima, Ljubinje se pominje u 14. vijeku. U srednjem vijeku, ovaj kraj bio je pod vlašću Nemanjića. Kroz istoriju bio je značajno središte – u vrijeme srednjeg vijeka samostalna župa, sjedište kadiluka u vrijeme turske okupacije, kotar za vrijeme austro-ugarske uprave, te srez za vrijeme Kraljevine SHS.
Bogata srednjovjekovna kulturna baština, mnoštvo nekropola stećaka svjedoče o burnoj i zanimljivoj istoriji ovog kraja. A pravi kulturno istorijski dragulj je crkva Rođenja Presvete Bogorodice. Sadašnji hram potiče iz 1876.godine, i počiva na temeljima ranohrišćanskog, što dovoljno govori o istorijskom i kulturnom kontinuitetu jednog od najstarijih hramova u Hercegovini.
S povoljnom mediteranskom klimom i dobrim geogragfskim položajem, Ljubinje je oduvijek bilo poznato kao poljoprivreni kraj, a po uzgoju raznih povrtlarskih kultura na daleko su čuveni.
